World of Warcraft

Sınırlarını aşan bir dünya

Yo hayır, bu oyunu anlatmaya, bilmeyenlere ya da hiç oynamamış olanlara tanıtmaya falan kalkışmayacağım. Oynamadan öğrenilemeyeceğine ve anlaşılamayacağına inanıyorum çünkü. Ben yalnızca, yaklaşık 5 senelik WoW maceralarımdan sonra, oyun hakkındaki duygularımı ve düşüncelerimi yazacağım. Övgü ve sövgü de dahil olmak üzere.

Öncelikle, mmorpg oyunlarının neden size kocaman haritalar eşliğinde alternatif bir dünya sunan ama mmorpg olmayan diğer oyunlardan daha “içine çekici” olduğundan bahsedeyim. Çoğu zaman “yalnızca bir oyun olmadığı” hissini verdiği için. Gerçek insanlarla, arkadaşlarınızla oynuyor olmak, her ne kadar gerçek hayatta asosyalleşmeye sebebiyet verse de, gene de “sanal bir sosyallik” sağlıyor. Bunun dışında, birçok oyuncunun kabul etmek istemeyeceği ama benim kesinlikle kabul ettiğim bir “kaçış” meselesi var. Ben şahsen bu oyunun içindeyken yani Azeroth’dayken aslında her anlamda Azeroth’da oluyorum. Gerçek dünyada olup bitenler değil de, Azeroth’da olup bitenler önem kazanıyor o saatlerde. Raid dışındaki zamanlarda “şimdi ne yapsam, şuraya gideyim, bunu farmlayayım, şuraya katılayım” diye diye geçirilen zamanda, gerçek dünyada sinirimi bozan, aklımı kurcalayan ne varsa başka bir boyuta geçiyor. Ya da daha doğru bir anlatımla, ben geçiyorum başka bir boyuta. Bu kaçış meselesi belki rahatsız edici gelebilir kulağa, ya da fazlasıyla sağlıksız, ama herkes bu kaçışı bir şeylerle yapıyor zaten, film, kitap, spor, ne bileyim. Burada “sağlıksız” denilebilecek şey, WoW’un insana gerçek hayatta, edinilen arkadaşlar dışında hemen hemen hiçbir şey kazandırmadığıdır. Çok düşünürüm bu oyunun başında geçirdiğim yüzlerce saatte aslında neler yapabilirdim diye, ama moralim bozulur ve bırakırım düşünmeyi hemen. :)

İşin komiği, oynayan herkes farkında aslında, oyunun başında geçirdikleri saatlerin gerçek karakterleri değil de yarattıkları sanal karakterlerinin başarısı için olduğunu. Tek bir item için saatler, hatta günler gerektiğini. Bunun, oyunu hiç oynamamış insanlara çılgınca geldiğini tahmin edebiliyorum. Bu yüzden sadece oyunu oynayan bizler birbirimizi anlayabiliriz. En fazla 1-2 ay sonra eskiyecek, çok daha iyisi gelecek bir item için nasıl da koyunlar gibi oynadığımızı, tek bir boss için nasıl saatlerimizi harcadığımızı… Ama gene de oyundan bir türlü bıkmadığımızı, bıkacak olsak da birkaç ay sonra geri döndüğümüzü, yeni bosslar gelmişken bizim eskileri yeni bitirip “oh be sonunda kestik” dediğimizi… Blizzard da farkında tüm bunların, oluk oluk akan euro’ların sonu gözükmesin diye, birkaç ayda bir oyunu güncelliyor, hop yeni bir yer ekleniyor, eh yeni itemlar kaçınılmaz, yeni sistemler ekleniyor, her şey daha da kolay bir hale getiriliyor ki insanlar “eah sıkıldım” demesin. Böyle böyle güzelim Warcraft hikayesinin de içine sıçıldı zaten.

Evet hikaye. Bir de bu yönü var oyunun ki, beni en çok içine çeken işte bu. Warcraft serisini oynamamış, kitaplarını okumamış, dolayısıyla hikayeyi bilmeyen, kahramanların isimlerini WoW içinde ilk defa duyan biri; hikayeyi, mekanları, şehirleri ve tüm bunların tarihini bilerek oynayan birinin aldığı zevki alamaz diye düşünüyorum. “Buralar eskiden şöyleydi, şunlara aitti, aha bak şunun mezarı var” diye diye haritayı dolaşmak, şehir yıkıntıları arasında “ah ulan buralar eskiden ne güzeldi” diye hüzünlenmek ancak böyle bir oyuna has olabilir. Yaşayan bir dünyada hissedersiniz kendinizi, tarihini bildiğiniz, tüm isimlerin, ırkların tanıdık olduğu. Ama eğer Warcraft tarihini bilmiyorsanız, WoW’u oynamak, adını ilk kez duyduğunuz bir oyunu oynamaktan farksız bir şey olur. Mesela Horde bile olsanız, Uther’in mezarına gider “Warcraft 3’te bana az mı yardım ettin” dersiniz, Undercity’nin üstünde Ruins of Lordaeron’da, Terenas Menethil’in mezarının durduğu bomboş odayı ilk gördüğünüzde tüyleriniz diken diken olur. Warcraft 3’teki ara videoyu hatırlarsınız, Arthas’ın babasını öldürdüğü odada durmaktasınızdır çünkü… Ve bunun gibi daha bir dolu ayrıntı sizi o haritaya, o dünyaya daha çok bağlar.

Terenas Menethil'in mezarını ziyaret

Sanal karakter meselesine geri dönüyorum yoksa fena kaptırıp gideceğim Warcraft tarihine. Sanal karakter diyoruz da, peki aylardır almak için uğraştığımız itemı en sonunda alabildiğimizde, üstümüze giydiğimiz anda hissettiğimiz doyumu nasıl anlatalım? Ki, kısa süreli bir doyumdur bu, “bir de şunu şunu alırsam ortamları höpürdetirim” dersiniz çünkü ve yeni hedef(ler)iniz hemen belirlenmiş olur, alabileceğiniz en iyi itemları alıp endgame’e ulaşmak çok zordur, “no-lifer” olmak gerekir. Ya da pvp sırasında ciddi ciddi öfkelenmemizi? Adam çekmiş üstüne full arena son sezon setini, kesmemize imkan yok, neden sinirden gebeririz, neden hırs yaparız? Evet, belki “gerçek hayatta bi bok beceremeyip oyunda imba olmak” kısmı da var işin içinde. İnkâr edecek kadar ikiyüzlü olmayacağım. Oyundaki karakterin “imba” olmasından alınan keyfin, bunun için saatler, günler, aylar harcamanın altında yatan psikodinamiklerden kesinlikle bahsetmeyeceğim, burası onun yeri değil. Oyun blogu lan burası, seviyoruz da oynuyoruz işte.

Blizzard’a çılgınca laflar hazırladım, şimdi sıra ona gelsin. Yalnız öncesinde hayranlığımı, “eğer imkanın olsaydı nerde çalışmak isterdin” sorusu sorulsa “Blizzard” diyeceğim şeklinde belirtiyorum. Çıkardıkları her oyun ayrı bir efsane oluyor çünkü. Hem de her anlamıyla, müzik, hikaye, oynanış, atmosfer, her şey birbirini tamamlıyor. Böyle bir ekiple birlikte oyun yapıyor olsaydım, pazartesi sendromum bile kalmazdı eminim.

Evet, şimdi lafları hazırlamaya başlayacağım. Gerçi biliyorum, oyunun milyonlarca kullanıcısı var ve –ben dahil- yıllardır oyunu dilleri bir taraflarına kaçmış bir şekilde oynuyorlar. Bu oyuncular bir zaman sonra sıkılıp bir yenilik bekliyorlar, sonuçta bu oyun mmorpg olmasa, güncelleniyor olmasa bunca senedir hâlâ oynanıyor olmazdı(gerçi diğer mmorpg’lerin halini de görüyoruz). Her neyse, adamlar yenilikler yapmak zorundalar doğru, ama hikayeye bu kadar sıçılabilir miydi bilemiyorum. Evet gereğinden fazla uzayan her türlü senaryonun boku çıkar bir süre sonra biliyorum, adamlar da büyük ihtimalle ilk Warcraft’ı çıkardıkları sırada, seneler sonra bunun bir mmorpg’sini yapacaklarını düşünmemişlerdi(Yoksa düşünmüşler miydi, oha o zaman). Ek paketlerle hikaye dallanıp budaklandı, hep bir kahramanı saklı tuttular ki bir sonraki pakette o konuyu işlesinler diye. İlk paketle Illidan Stormrage “The Betrayer” geldi, eh ben kendisini severdim aslında, aşk acısıyla bildiğin kör oldu adamcağız. İkinci pakette karizmatik Lich King’imiz Arthas geldi –ki kendisiyle hâlâ karşılaşamadık. Şimdi de üçüncü paketle, diğer ejderhalar tarafından güçsüz düşürülüp “devre dışı bırakılan ama öldürülemeyen”, o zamandan beri de bir yerlerde saklandığını bildiğimiz Deathwing geliyor. Evet dünyanın, hatta Vanilla’dan beri bildiğimiz Azeroth’un değişecek olması, Deathwing’in “muhteşem geri dönüş”ü insanı merakta bırakmıyor değil. 5 ejderhadan Deathwing’in konu olacak kadar güçlü olduğunu da biliyoruz, ama Malygos’u neden kestirdin bize demezler mi? 5 ejderha dünyayı koruyordu, biri –Deathwing- zamanla çıldırdı ve geri kalan dört ejderhaya kafa tuttu, peki anladık, klasik bir ihanet hikayesi, eee Malygos neden çıldırıyor? Hem o büyünün koruyucusu değil miydi, büyüyü kim koruyor şimdi, iyice başı boş kalmış olmadı mı büyünün? Ya bilmediğim, arada kaçırdığım bir şeyler oldu ya da sırf boss olsun diye bize koskoca Malygos’u kestirttiler. Yalnız ben hepsinden öte, Lich King hikayesindeyim aslında. “Başlarında Lich King olmazsa Scourge Azeroth’un anasını beller” geyiği nedir? Bir Lich King’i öldürünce onun yerine bir başkasının geçmesi saçmalığı nedir? Sanki Lich King Azeroth’un iyiliğini mi düşünüyor da Scourge’ü kontrol altında tutuyor? Ne diye öldürüyoruz o zaman biz Lich King’i arkadaş?Ne diye bu kadar tantana yani? Ayrıca Scourge dediğin yalnızca Lich King’in emirlerini gerçekleştiren beyinsiz yaratıklar ordusu değil mi? Başlarında biri olmadan onlar da dağılıp gitmeyecek mi, böylece Scourge belasını Azeroth’tan kurtarmak kolaylaşmayacak mı? Anlıyoruz “show must go on”, bir şey olmak zorunda oyun devam etsin diye, ama zaten Deathwing geliyor, ortalığın bir taraflarına koyacak, o varken kim Lich King ile uğraşsın artık? Bitseydi işte Arthas’ın ölümüyle Lich King muhabbeti, ne alaka yeni Lich King? Tamam Lich King’ten bıkkınlık getirdim okuyanlara farkındayım, kesiyorum burada, zaten merâmımı anlatabildim sanıyorum.

Tamamen alakasız bir konuya geçiyorum şimdi, WoW’un 3 çeşit oyuncu profili var gözlemlediğim kadarıyla. En hafifi: Oyuna ara sıra girip şöyle bir bakanlar, biraz takılıp muhabbet edenler, raid’lerle uğraşmayanlar. Orta halli: –ki ben bu profile giriyorum- Neredeyse her gün oyuna girenler, farmla, günlük görevlerle, ciddi ciddi raidlere girerek saatlerini cömertçe oyun başında harcayanlar, ama oyuna düzensiz girdikleri için raid’lere her zaman yer bulamayan ve pek item alamayanlar. Ve son olarak en manyakları: Hardcore oyuncular. Raid’lerde boss taktiklerini ilk öğrenenler onlar olur, zaten guild’leri de hardcore olur, benim gibi orta halli oyunculara zor gelen, saatler süren raid’lere girerler, her akşam mutlaka raid’leri olur, endgame için uğraşırlar, oyunu oynamak dışında pek bir şey yapmazlar, zira işe gidip gelen bir insan hardcore oyuncu olamaz. İşe gidip de eve geldiğinde her akşam oyuna girse bile saatlerce, sabahlara kadar raid’de kalamaz. Ara sıra hardcore olmaya yaklaştığım zamanlar olmuştur itiraf ediyorum, ama kaldıramadım sanırım o kadarını, o kadarı bana göre değil. :)

Oyundaki özgürlük, istediğiniz kadar “amacın dışına çıkabiliyor olmak” da apayrı bir zevk. Ne bileyim, ben WoW’u sadece item kasmak için oynayanlardan değilim mesela, bazen sadece eğlenmek için, kafam güzelken oyuna girdiğim oluyor, böyle zamanlarda Orgrimmar’da çıplak dans etmek, milletten para dilenmek, arkadaşlarla Elwynn Forest’taki Crystal Lake’de yüzmek, balık tutmak ve içmek, Ally’lar bizi fark etmeye ve rahat vermemeye başladığında Stranglethorn’a gidip orda balık tutmaya ve manzara izlemeye devam etmek, PvP sırasında savaşmak yerine melee gnome’lara “rofl” atıp durmak, daha bir dolu şey. Oyunda böyle bir özgürlük olmasa bu oyun böylesine sevilmezdi zaten. Sanmıyorum ki herkes sadece item kasmak için ciddi ciddi oynuyor olsun. Herkes yapıyordur böyle şeyleri, en azından manzara seyredip içmeyi.

Son olarak, “achivement ve gearscore” manyaklığına değineceğim. Achi olayı için, bireysel hatalarla wipe yenmeyecek bir mekan olmadıkça, ille de achi istemenin gereksiz olduğunu düşünüyorum. Onun dışında can sıkıntısına birebir, yapılabilecek o kadar saçma sapan şey var ki, açıp yapılabilecek achi’leri incelemeye bile çekiniyorum vallahi. Gearscore’a gelecek olursak, son patch ile yeni yeni peydah oldu bu da. Tamamen saçmalık olduğunu düşünüyorum, eyvallah ICC’ye iyi bir gear’ın olmadan girersen yetersiz kalıyorsun, ister healer ol, ister tank, ister dps. Ama her şeyi gear’a indirgeyen bu sistem ICC dışındaki mekanlarda fazla acımasız oluyor. Adam senelerdir oynuyordur, bir alt karakter açmıştır, yeni 80’lemiştir, VOA’ya girmiştir, -ki o da guild’den arkadaşı sayesinde, yoksa o gearscore ile kimse almaz onu- hemen yağar raid chat’e mesajlar, “his gearscore sucks, kick him” yazıp dururlar. Hep de “he” kullanılır karakter kadın olsa bile, o da ayrı bir komedi. Yahu VOA’da gear’ın olsa ne olacak olmasa ne olacak? Burada önemli olan tecrübedir, karakterini tanımaktır, gear’ın değil. Yoksa ne gear’lar gördüm içinde karakter yok, ne karakterler gördüm üstünde gear yok, Allah beni kahretmesin.

Evet seviyorum bu oyunu. Blizzard bize koyun muamelesi yapsa da, bizim bu bağımlılığımızı sömürdükçe sömürse de seviyorum. Beni alıp götürüyor, olmak istediğim fantastik bir dünyaya bırakıyor. Ölünce hemen yeniden dirilebileceğim, atıma atlayıp dağ tepe bayır koşabileceğim, o da yetmedi binbir çeşit uçan bineğimle uçabileceğim, “nasılsa diriliyorum” diye ölüm korkusu olmadan ona buna büyü atabileceğim(oeh bu harbiden fantastik oldu), çiçek-maden toplayıp açık arttırma ile satmak kadar kolay bir işle para kazanabileceğim bir dünya… Nasıl olsa ölsem de diriliyorum lan, umurumda mı Lich King, Piç King, Deathwing, melee gnome falan...

Ek : Oyunla ilgili birkaç eğlenceli video, WoW manyakları izlemeden geçmemeli:
http://www.youtube.com/watch?v=msmRwlg23Qc&playnext_from=TL&videos=AujkB7DnB-Y
http://www.youtube.com/watch?v=MzFrLXAYASc&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=Kgg9fQwY-0Q&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=2ekLO8BwxwE&playnext_from=TL&videos=AujkB7DnB-Y